Stel je voor dat het leven een Jenga-spel is. Ken je dat, dat zenuwslopende spel waarbij je telkens een blokje moet weghalen en bovenop de wiebelende toren moet leggen, totdat die uiteindelijk instort? Nou, mijn leven was net zo. Telkens een blokje uit mijn fundament halen en er een nieuw wankelend stuk bovenop plaatsen. En dan maar afwachten hoe lang dat goed gaat. Nou, verrassend genoeg ging het een hele tijd goed, maar uiteindelijk stortte de hele boel in als een kaartenhuis. Een enorme burn-out, dat was mijn wake-up call. Ik probeerde nog te redden wat er te redden viel, maar het zou nooit meer zo stevig worden als voorheen. Daar lag ik, met de gedachte: "Oké, Inge, je hebt twee keuzes. Of je blijft in je schulp zitten en komt er nooit meer uit, of je raapt elk los stukje op en gaat op zoek naar de informatie om de toren stevig opnieuw op te bouwen." Ik koos voor het laatste.

​

Dat bracht me op het pad van de wet van aantrekking, want die rode draad in het leven, daar heb ik invloed op. Sterker nog, ik ben degene die deze situaties heeft aangetrokken (gemanifesteerd). Want je manifesteert wie je bent, niet wat je wilt! De afgelopen jaren dook ik diep in de wet van aantrekking, volgde talloze trainingen en cursussen, waaronder die van Dr. Joe Dispenza en Abraham Hicks. Telkens vielen de puzzelstukjes op hun plek en voelde ik me sterker worden. Ik herinner me nog goed dat ik in bed lag en dacht: "Verrek, we zijn echt krachtig. We zijn allemaal energie, alles is frequentie, we zijn allemaal één, en we kunnen manifesteren wat we willen als we echt begrijpen wie we zijn. Wij zijn scheppers, geen toeschouwers. Dit moeten meer mensen weten." Voordat ik mijn missie vormgaf, ging ik echter eerst verder met zelfonderzoek. Want wat maakt je tot een goede schepper in het leven? Dat begint met het beantwoorden van de vraag: "Wie ben ik eigenlijk?" Als je die vraag kunt beantwoorden, ben je al een heel eind op weg. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik bedoel, ik zou kunnen zeggen: "Ik ben Ingeborg (1970), moeder van een 20-jarige dochter, mindset- en ademcoach, woonachtig in..." en ga zo maar door. Maar ben ik dat echt? Ik heb een naam, een lichaam en gedachten, maar dat ben ik niet.

​

Dus begon ik die vraag dieper te onderzoeken, puur en alleen: wie ben ik? Grappig, toch? Ik had me zo gefocust op mijn uiterlijke leven, op validatie vanuit mijn realiteit. Als ik dit bereik of die baan krijg, als ik er zo uitzie, als hij of zij me leuk vindt, dan ben ik gelukkig. Wat een paradox, want die 'realiteit', die buitenwereld, is slechts een weerspiegeling van mijn overtuigingen en emoties. De 3D-wereld is niets meer dan een spiegel van mijn innerlijke wereld. Als ik iets wil veranderen, moet ik dus mijn innerlijke wereld veranderen. Dus richtte ik me op mijn onzekerheden en creëerde situaties waarin ik me onzeker voelde. Focuste ik op angsten, dan creëerde ik angstige situaties. Maar het werkte ook andersom. Richtte ik me op dankbaarheid, dan ontstonden er situaties waarin ik dankbaarheid kon voelen.