2018 een sexy reflectie?

Nou nee ...

2018 gaat niet in de boeken als een sexy jaar van blije merci reclames en een Nespresso nippende George Cloony. Zeker geen Hunkemöller reclame.

Sjonge jonge ... wat een jaar!

Het was me een partij KAK, maar wat heeft het een goed einde. Eigenlijk precies wat ik hoopte te vinden toen ik begin dit jaar in dat zwart gapende gat flikkerde.

En zwart was het! Geen sprankje licht.

Als een warrior worstelde ik door de overgebleven strengen van mijn verleden. Op zoek naar die streng om met een forse ruk eens en voor altijd die vecht en vluchtknop te ontmantelen. Waardoor ook die stationair draaiende auto van voortdurende waakzame stress uitging. Gewoon twee vliegen in een klap. PATZZZ!!

Wat bleek?

Ik had zelf de sleutel in handen en toen ik de auto na 43 jaar uitzette en de stress uit de Post Traumatische Stress Syndroom stroomde, bleef er alleen maar rust over.

Dat was raar.

Ondanks dat ik die stress had verafschuwd, miste ik het. Jarenlang was het deel van me geweest. Wat moet ik met rust?

I don't know!

En zeker op vakantie leek ik door die nieuwe rust niet echt te genieten. "Normaal" zakte mijn enorme stressniveau naar beneden (en de temperaturen gingen gelukkig omhoog) en was ik daar al blij om. Op de achtergrond dat bekende stressy gevoel.

Maar dit?

Dit was gewoon een compleet nieuwe wereld voor me. Whoooo ...

Daarom verlangde ik naar iets uit dat vorige gevoel! Werken, Luca weer naar school, gewoon dat oude vertrouwde. Herkenning!

Daarom was ik verrast dat het universum mij terug floot. Die dubbele blaasontsteking met een smeur van buikgriep na mijn vakantie deed mij beseffen dat het tijd was voor reflectie (en nee die was niet sexy).

Ik was van ver gekomen. De 9 maanden therapie om die besmette wortel uit die kuttige PTSS van 43 jaar lang te halen, daar moest ik in complete stilstand dankbaar voor zijn.

En ik ben me een partij dankbaar.

Dankbaar voor Ina mijn therapeut, die mij super goed heeft geholpen. Jeroen die ondanks dat ik geen oog had voor hem er nog steeds voor me staat. Luca die nu weer geniet van onze samen lezen en samen klets momentjes geniet.

En dan Moos.

In mijn blog "Whoehoee ... we hebben een huisdier" vertelde ik over Charlie onze huisspin. Maar nu hebben we echt een huisdier. Onze labradoodle pup. Dat beestje is de ultieme bron van vrolijkheid. En zo is het leven precies. In mijn vorige blog schreef ik al over dat het gelijke het gelijke aantrekt. Als je doordrenkt ben van vertrouwen en dankbaarheid, zal je een dito equivalent aantrekken. Moos is mijn spiegeltje.

Wie moet ik naast mijn schoonouders niet vergeten?

Natascha! Met haar heb ik samen onze shitty-shit ontlaad op de bokspaal in de sportschool. Als die paal een persoon was (en stiekem was het dit wel) lag die met een zwaar gecompliceerde botbreuk op de IC. Geen botje zou heel zijn.

Dankjewel paal, dat ik niet voor paal stond ;)

Nu ik gewend ben geraakt aan de rust en ik zelfs tijdens een recente stressvlaag me staand heb weten te houden, ben ik inderdaad uitgekomen wat ik begin dit jaar wenste.

Ik schreef het al aan het begin van mijn blog.

"Het was me een partij KAK, maar wat heeft het een goed einde. Eigenlijk precies wat ik hoopte te vinden toen ik begin dit jaar in dat zwart gapende gat flikkerde."

Ik had dus de sleutel in handen. Dat schreef ik ook in deze blog.

Die sleutel vond ik toen ik mezelf in mijn kind terug zag. Een gelukkig kind.

Natuurlijk zijn er dingen die jammer zijn dat het afgelopen is. Bijvoorbeeld mijn werk bij Creative Cosmetics. Maar eerlijk gezegd, past het niet meer in mijn nieuwe leven. Ik blush op mijn eigen manier. En die highlight onder mijn ogen? Dat zijn de sterretjes in mijn ogen.

En daarbij ...

Heb ik een missie! Door een recentelijk coachingsgesprek bij Marie José heb ik materiaal in handen dat staat als een boom! Een boom ja.

Nieuwsgierig geworden?

Houd mijn Facebook pagina in de gaten. Dit concept moet uitgewerkt worden en zodra het klaar is zal ik jullie daarmee verrassen.

Maar eerst wens ik jullie een heel mooi 2019.

Een jaar dat je ziet wat goed gaat, waarin jij jezelf bent en je best doet.

Een jaar waar je fouten durft te maken en het gewoon weer opnieuw probeert.

Een jaar waar het glas niet half vol of half leeg is, maar waar jij weet waar de kraan is.

Droom daarom groot.

Houd van elkaar en geniet nog meer.

Werk hard door te doen waar je goed in bent.

Gebruik het beste medicijn, namelijk het medicijn van lachen en heel veel knuffels.

Wees dankbaar voor wat je hebt en geef niet de schuld aan de ander wat je verloren hebt.

Zie je eigen deel. Heel en zorg dat je nieuwe klappen kan opvangen.

Word sterk, krachtig, maar bovenal creëer je eigen geluk.