De bange poeperd in me huilt als een hongerige wolf

OMG ... Het moment dat ik weer op het zadel was gekropen van het ondernemen, scheet ik zeven tinten dikke bagger stront. En je moet weten; ik rijd niet eens paard. Een pleerol daarentegen heb ik wel, DUH!

Maar weet je, ik moet wel met die kak dealen.

Bij het neerdalen in dat zadel had ik direct weer dat oude knagende gevoel. Zo'n emotie van 'Gaat het me dit keer wel lukken?' Ik voelde de tweestrijd in me worstelen. De oude demonen met hun venijnige stemmetjes waren terug. Die klootzakken die me vertellen dat niemand op me zit te wachten. Zeker niet op mijn vuile stinkende was. Mensen daarmee inspireren?

De stemmetjes gingen als die Hobbit Sméagol door. Je weet wel dat enge ding uit 'The lord of the Rings' die zo ranzig 'my precious' huilde. Je zal de schuur maar openen en dat ding daarin aantreffen.

In mijn hoofd zat ie wel en zijn stem werd steeds luider.

Hij riep: "wat je doet is stom." Of "het geroddel wordt vast en zeker weer opgeruid." En zeker deze zin snijdt "Ben ik wel goed genoeg?"

Sméagol werd gemener. Wat een eikel!

"In de pruimentijd had je dat al eens geprobeerd en moet je kijken muts ... die website is offline en de likes op die Facebookpagina zijn ook weg. Je hebt gefaald met je Glimz bedrijf."

Aan de andere kant voelde ik de kracht dat ik met mijn talent genoeg power in huis heb om mensen te inspireren. Ik kan nou eenmaal heel makkelijk met een oude laptop en een niet geüpdatet Word programma verhalen tikken. Als ik deze verhalen schrijf vanuit mijn rijk gevulde verleden vol shit, heb ik genoeg materiaal om mensen te inspireren die in dito shit zitten.

Schrijven geeft mij zelfvertrouwen en ik ben echt verslaafd geworden. Ik wil er meer over weten en ik wil goed worden. Daarom ben ik zo blij met Yvette Tick. Vorig jaar won ik - YEAAAH - bij haar de online-training 'Storytelling'. Mijn lot uit de loterij! Een echte aanrader als je ook zo'n hoofd vol met verhalen hebt en dit wil stroomlijnen.

En weet je wat ik ontdekte?

Yvette vertelde bij les 19 precies mijn tweestrijd. Pot-jan-dosie ik dacht echt dat ik alleen was. Ook powerhouse Yvette heeft dit. En wat mij zo inspireerde? In les 19 kwam ook het verhaal naar voren over een oude wijze Cherokee-indiaan en zijn kleinzoon.

Ik citeer uit les 19:

"Mijn zoon, er is een strijd gaande in mij. Een strijd tussen twee wolven. De ene heet kwaad. Het is woede, afgunst, jaloersheid, verdriet, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuld, wrok, minderwaardigheid, leugen, valse trots, superioriteit en ego. De andere heet goed. Het is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, trouw, medeleven, grootmoedigheid, waarheid, compassie en geloof"

De kleinzoon dacht er even over na en vroeg dan aan zijn grootvader: "Welke wolf wint?"

De oude Cherokee antwoordde eenvoudig: "Diegene die ik voed."

BAM!

Yvette en de oude indiaan jullie hebben gelijk! De wolf die de meeste voeding krijgt wordt sterker. De wolf die niet gevoed wordt, zal zwakker worden.

Niet externe factoren zoals roddelende buren. Knagende gevoelens die met mij worstelen of Hobbits die roepen of ik wel goed genoeg ben. Het is de keuze welke wolf ik voed. Die wolf en die gedachten bepalen of ik zal slagen.

Elke keer als ik weer twijfel zal ik de bange poeperd in me laten huilen als een hongerige wolf. Moet jij ook doen. Uithongeren dat beest!

Wat heb jij gedaan om de hongerige wolf niet te voeden en te gaan voor succes? Let me know! Want 'We are the Champions till the bittere end!'