Mama zijn is zo leuk ... zeker van een zoon!

Begrijp me niet verkeerd mama's van dochters!

Ik weet natuurlijk helemaal niet hoe het is en wat voor een gevoel je daarbij hebt. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Massa's kleding, poppen, verkleedpartijtjes, Anna & Elza, je dure make-up terugvinden op haar trotse gezichtje, later samen winkelen, praten over jongens ... ik denk zoiets!

Maar mama's van een zoon hebben piemelpraat.

Op de meest onverwachtse momenten kan het zomaar omslaan en gaat het weer over dat wormpje. In bad, een beetje voor de hand liggend. Maar ook tijdens zo'n dromerig ontbijt, met de slaap nog in je contactlenzen.

'Zooo die is groot!'

Voor ik in de lach schiet, maan ik hem bezig te zijn met zijn boterham en niet met zijn fluffel. Anders is mijn lach koren op zijn molen en gaat het alleen maar daarover. Maar als mama van een zoon blijft het tijdens het ontbijt de normaalste zaak. Want in de ochtend heeft het ding zomaar botjes!

Of die keer dat meneer mij vertelde dat hij het 'nette' woord wist van zijn piemel. Ik hield m'n hart vast. Dit kon alle kanten opschieten. Ik dacht eerlijk gezegd dat hij met het L woord kwam. Hij kijkt ook naar Enzo Knol en andere vloggende pubers. Daarbij is mijn zoon een boef.

'Mama dat heet een penis.'

Dat wist ik natuurlijk nog niet schat. Maar voor ik mijn trots kon uitspreken over het nette woord, gooide hij er een schepje bovenop.

'Ik weet het ook van een meisje.'

Ik nam bij deze onthulling vlug een hap van mijn eten. Want dit soort gesprekken vinden altijd plaats tijdens het eten.

'Dat heet een Fatima.'

Ik wist niet hoe snel ik die hap moest doorslikken. Want sjeesus wat moest ik lachen. Dat had ik dus niet moeten doen! Overal waar ik heen ging kreeg ik te horen dat ik een Fatima heb. Want wat leuk is dat... haha. Nou in de Appie is dat best een beetje gênant!

Maar dat is niet alles ...

Boeren en scheten laten, je vervolgens trots aankijken of je in de jury van 'Holland got talent' zit. Kind mijn stoel draait er niet van om.

En dan jongens onderling. OMG!

Stoere praat, een beetje tegen elkaar opboksen, worstelen en dan 's avonds zijn knuffel de grootste dikste kus geven en vragen waar zijn lappenknuffel is die hij al sinds zijn geboorte heeft.

Ik houd van dat contrast.

Pure lompigheid vs. een heel lief kusje. Blauwe plekken vs. mijn buikshampoo gebruiken, want het is zo zacht. Keihard schreeuwen vs. rustig op de bank zitten.

Daarnaast weet deze mama van een zoon inmiddels al heel wat over voetbal, formule 1 en fortnite. Op de gekste plekken vind je scheenbeschermers en sta je bijna op een mini Max Verstappen auto. Voetballen weet ik inmiddels ook op te pompen en krijg ik toch echt een hooligangevoel als de scheids een ruk beslissing neemt. Het volkslied werd al op heel jonge leeftijd uit het hoofd geleerd en zong hij uit volle borst 'De koning van Spanje heb ik altijd gescheerd!' (i.p.v. Den koning van Hispanje heb ik altijd geëerd)

Maar het aller allerliefste vind ik zijn verliefdheid.

Oprecht en uit de grond van zijn hart vertelt hij hoe verliefd hij op mij is. Weet je ... Die verliefdheid is wederzijds en groeit nog elke dag tot iets buitenproportioneel groots.

Als hij ligt te slapen of als hij me vraagt even bij hem te komen liggen. Als hij trots vertelt dat hij aan dat belangrijke punt - van het zich concentreren - uit zijn rapport heeft gewerkt.

Dit keer had hij niet naar de vallende potlood van zijn vriend gekeken. En als ik dan vraag wat hij wel deed, is zijn opmerking echt om hem erbij op te vreten.

'Ik keek naar mijn eigen potlood die viel.'

Mama zijn van een zoon is heerlijk. Maar eerlijk gezegd denk ik dat mama of papa zijn überhaupt het beste is wat een mens kan overkomen.

Heb jij leuke dingen meegemaakt met jouw kind? Vertel het me hier op mijn pagina of op Facebook.