Mijn eigen draad weer oppakken

Sommige mailtjes blijven hangen. Één van die mailtjes was die van Aartjan van Erkel. Voor mij is hij dé copywriter van Nederland. In zijn mail schreef hij dat hij opgesloten zat in een kamer zonder ramen. Samen met vier vrienden. Zonder enig gevoel van paniek! OMG ...Hoe dan? Geen raam, de deur potdicht, met zijn vijven in een klein benauwd kamertje! Zuurstof dat steeds minder wordt.

Rustig maar! Hij zat in zo'n escape room. Hij schreef dat die hele kamer overhoop werd getrokken om raadsels, sleutels en codes te ontfutselen om de uitgang open te maken. Hij schreef er het volgende over ' Grappig hoe je gedrag in één keer omslaat als die deur dichtgaat. Dat doet opgesloten zijn met je. Je gaat soms vreemde dingen doen.'

In het vervolg van zijn mail gooide hij het natuurlijk over een hele andere boeg. Ik dacht aan compleet wat anders. Want in die twee zinnen schreef hij precies zoals ik me 43 jaar lang heb gevoeld. Zowel bij PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom) als in het leven onder een streng gelovig dogma. Bij beide kan het aanvoelen als het leven in een kamer waar de deur van op slot zit.

De enige ontsnappingsmogelijkheid was bij dat gelovige regime dat je oud genoeg bent om te ontsnappen en uit huis te gaan. Bij PTSS is dat als de stress wegvloeit. Het was in mijn geval bij PTSS net of ik met mijn therapeut Ina het raadsel, de codes en daarmee de sleutel eindelijk had gevonden om de deur te openen van mijn escape room. Ik kon eindelijk naar buiten. En ik stapte in een hele nieuwe wereld. Een wereld van rust.

Wat een heerlijk gevoel!

Een paar jaar geleden heb ik geprobeerd om via het hebben van een eigen onderneming mijn vrijheid te krijgen. Alleen was dat een subsitute vrijheid. Een vervanging voor waar ik echt naar verlangde. Ik verlangde naar het vrij zijn van mijn trauma's en mijn verleden. Het lukte daarom niet met mijn onderneming. Ik was constant op mijn hoede! Altijd bezig met wat andere mensen van mij vonden en altijd die PTSS beer die zijn klauwen kon uitslaan en die stationair draaiende auto in mijn lijf. Inderdaad Aartjan, je gaat dan vreemde dingen doen en denken.

Je schaamt je, je krijgt vlucht gedrag, je bent boos. Je voelt je schuldig. Dan heb ik het nog niet over het verdriet en de angst. Niet echt energie verhogend. En in mijn geval stuiterde ik als een stuiterbal door de dagen heen. Het zoog energie.

Nu ik eindelijk uit die escape room ben ontsnapt, is het hoogtijd om mijn eigen draad op te gaan pakken! Ik zit nu in een fase dat mijn lijf aan het stabiliseren is. Rust is onbekend voor mijn lichaam. Gelukkig is de grote vraagteken geslonken. Want dat gevoel van een vraagteken had ik de eerste maand heel erg sterk.

Bij het opstaan, bij het boodschappen doen, bij het autorijden. Eigenlijk bij elke normale dagelijkse handeling dacht ik 'Wat is dit?' of deze leuke 'Hoe kan dit?' en wat ben ik dankbaar dat ik dit eindelijk heb bereikt.

"I'm dreaming with my eyes wide open"

Mijn eigen draad oppakken! Dat is wat ik wil. Ik wil weer schrijven. Okay, ik schrijf me normaliter de blubbers voor Creative Cosmetics. Nu ik aan het opknappen ben van mijn negen maanden therapie, buikgriep, blaasontsteking met bijbehorende antibioticakuur schrijf ik jammerlijk genoeg wat minder voor Creative. Maar ik ontdekte wat!

Juist in die tijd van rust, niet kunnen werken, ben ik erachter gekomen dat ik wat miste. Ik mis het schrijven vanuit mezelf. Gewoon ... Net zoals vroeger toen ik klein was en ook toen ik probeerde mijn onderneming op poten te zetten. Nu ik dat - schrijven vanuit mezelf - weer heb opgepakt, lijkt het in mijn lichaam te zijn gaan stromen. De deur van de panic room is opengegaan. Het lijkt een verbinding naar het universum en ik hoef alleen maar te gaan zitten en de woorden komen ouderwets binnen golven. Gunstig voor mezelf, voor de mensen die ik wil inspireren en voor mijn werk bij Creative.

Want als ik schrijf wil ik gewoon niet dat het eindigt. Het is verslavend lekker!

Als je leven is veranderd. Is het belangrijk dat je de draad oppakt. Bij mij heeft het te maken met mijn talent. Schrijven. Wat betekent het voor jou? Wat is jouw draad?