Mijn favoriete gedicht

Marianne Williamson heeft wat mij betreft het mooiste gedicht ever geschreven. In 1994 heeft Nelson Mandela dit gedicht in zijn inauguratie gebruikt. Nog steeds krijg ik kippenvel als ik de tekst tot me door laat dringen.

Onze diepste angst, is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.

Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.

We vragen onszelf af: Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten.

Maar waarom zou je dat niet zijn. Je bent een kind van God. Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen licht verspreid, als de mensen om je heen, hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.

We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.

We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren. Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.

En als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.

Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.